Maria del Portal Emiliana Pannisse Ferrer tamén coñecida como Maruxa, naceu na Coruña o 11 de outubro de 1914, o mesmo ano que comezaba a primeira guerra mundial.
E- Bos dias dona Maria del Portal.
M- Bos días. Podesme chamar Maruxa se queres, gústame que me tuteen. JAJAJA.
E- Vale. Se vostede o quere, UI perdoe, se ti o queres, Maruxa. Como era a túa familia? Cres que era propia desa época?
M- A miña familia era liberal, culta e ilustrada. Si, si era propia desa época.
E- Viviches sempre no mesmo barrio?
M- Non, viven en moitos barrios da Coruña como por exemplo en San Andrés, Orzán e María Pita e en verán no rural mais concretamente en Almeiras.
E- Ao vivir en tantos sitios, fuches sempre a mesma escola?
M- Estudei no colexio do Pilar, nas Xosefinas e no Eusebio da Guarda.
E- Que foi o que sempre che gustou estudar?
M- Ministerio da Gobernación e Biolóxicas pero por varios sucesos e que non había os recursos suficientes esto non puido ser posible. Ainda que o que mais me gustou foi o que estudei (Quimícas) en Santiago, grazas ao meu amigo Luis Díaz que me animou.
E- Que tal nesa época na universidade?
M- Pois... Moi ben porque coñecín a moita xente do círculo galeguista de Tenreiro, Pepe, Pedro Brañas, Paco e miña mellor amiga Evelina.
E- E agora que xa nos coñecemos un pouco máis... Houbo algún pretendente nesa estancia?
M- JAJAJA. Bueno... Coñecín a Enrique co que máis tarde casarei.
E- Xa sospeitaba eu. JAJAJA.
Cuando te mudaches a Santiago, como foi a túa vida laboral?
M- Boa, conseguín un traballo de mestra nas Orfas e cando Enrique remata a Carreira abre unha botique.
E- Como che afectou a perda do teu marido?
M- Pois moi mal, poco despois decidín facer Farmacia e no año 1957 abrín unha botica.
E- Nestes anos eres chamada boticaria da liberdade, xa que a descriminacion das mulleres fíxoche loitar pola liberdade e igualdade de homes e mulleres, como axudaches a estas mulleres?
M- Pois... JAJAJA, saltei un pouco as reglas!!! E comercialicei na miña botica calquer tipo de anticonceptivo sen receta médica xa que as mulleres tiñan derrito a elixir, cando, como e con quén queren ser nais.
E- E verdade que che pedían centramina e estimulantes utilizados polo estudiantado universitario?
M- Si, pero eu negábame a vendelos sen receita porque a súa composición podía danar aos que abusaban deles.
E- Bueno Maruxa, encantoume falar contigo e pasar este bo momento, mulleres coma ti faltan no mundo.
M- O pracer foi meu, estou aquí para o que quierades.
