hai unha pomba dourada.
Quen puidera namorala
quen puidera namorala, meu amigo.
Canta o luar e o mencer
en frauta de verde olivo.
Quen puidera namorala
quen puidera namorala, meu amigo.
Ten aires de frol recente
e cousas de recen casada.
Quen puidera namorala
quen puidera namorala, meu amigo.
Tamen ten sombra de sombra
e andar primeiro de rio.
Quen puidera namorala
quen puidera namorala, meu amigo
A perfección e o distanciamento da dama co obxecto do seu amor.
