 |
Cadro: Dame a sensación de que estou abandonada.
Eu: E que persigues coa mirada a cada persoa e é moi inquietante.
Cadro: E que non sei que facer polo tanto miro a xente que pasa diante miña.Dia e noite.
Eu: Penso que en vez de ter esa cara de asesina, tiñas que ter un bo sorriso e non estar virolla. Provocas a sensación de escalofrio.
Cadro: E que eu fun pintada asi por un pintor que se chamaba Álvaro. E agora eu non podo cambiar.Quedei impresa neste lenzo para toda a miña vida.
Eu: Pobriña, pero como acabaches nesta casa?
Cadro: Fun comprada nunhas rebaixas do Corte Ingles xa que nadie queria compralo polo prezo tan elevado que me habian posto.
Eu: E enton este dono porque che comprou?
Cadro: Era o unico cadro que andaba no mercado xa que os outros se habian esgotado pola venta excesiva e rebaixas que
fixeron. O meu precio orixinal era de 2000 euros e acabei comprada por 600 euros, xa sei que e un precio relativamente pequeno pero polo menos non ando soa e estou colgada nunha casa, na que una persoa me escoita.
Eu: Pobriña seguro que estiveches moito tempo esperando
