O nigga do castelo.

Érase unha vez un moreno chamado Sir William Esmir que dominaba no seu castelo de Santiago de compostela. Era moi grande e forte. Pertencía a nobreza e tiña moito tempo para lecer. Tiña unha bela e fermosa esposa Pernélope Crur. Ela era branquiña como a neve e os seus catro fillos sairon café con leite. Dous deles eran xemelgos, pero tiñan os gustos completamente distintos. Un era moi timido. Gustáballe moito averiguar cousas, pintar e facer estatuas, a pesar de ser nobre. Pero o outro era un folgazán, que vivía do conto. As outras dúas eran mulleres: unha estudou para maestra e a outra para enfermeira, pero ao ser nobres, nunca exerceron a sua profesión.

Un día sir William levantouse cedo para ir a cobrarlle inpostos aos campesiños, pola terra que tiña arrendada a un matrimonio que tiña cinco fillos. O pobre campesiño non lle podía pagar porque lle morreran as dúas vacas e non tiñan con que traballar a terra. Ademais ó pai rompéuselle o arado e non podía pagar para que o  arreglaran. Sir William chegou moi triste e enfadado a casa e a muller preguntoulle:

- Que che pasa, home?
- Que o campesiño non puido pagarme.
- Non pasa nada, xa che pagará o mes que vén, ho.
- Leva tres anos así (chorando)
- Pero se vivimos ben co que nos dá a terra que temos arrendada en Negreira!!
- Xa, pero eu preciso diñeiro!
- Para que, home?
- Quero mercar un poni! (chorando a máis non poder).
- E ti... Para que queres un poni, ou? (ríndo).
- Porque os demais teñen un poni e dánlle de comer tódolos días aunque non o montan.
- E se os demais se tiran pola ventá ti tamén o fas.
- Non, é que tamén o quería porque son moi alto, e cando me subo ao cabalo teño que mirar aos demais que están moi abaixo e danme dores nas  costas!

- Pero que trolazo que es, ho¡¡

FIN