Como é posible meu rei ,
como é posible abandoar
co seu amor que fiquei
só me queda chorar polos que non están .
O duro non é a viaxe
porque uns chegan e outros se van
recordas coas fotos da equipaxe
que botas de menos o que un dia foi de máis .
Tocame ir a un novo mundo
facer novos amigos e traballos que buscar .
Cada vez que o penso me derrumbo
porque a maldita crise fixome marchar .
Só me queda seguir adiante
cuidar dos que están ao meu lar ,
no pasado só hai un cor preferente
e a felicidade que perdín ei na de encontrar .
