12.12.12

San Amaro ten vida

Un día no cemiterio de San Amaro despertan e saen dos seus cadaleitos Xosé Villaverde , Xosé Gómez e Mauricio Farto.
Cando...

-Villaverde: Bos días, Quen sodes ?


-Gómez: Quén es tí ?

-Villaverde: Eu son Xosé Villaverde .

-Farto: Ti non es o que traballou no CNT ?

-Gómez: Que é a CNT ?

-Villaverde: A CNT é a Confederación Nacional do Traballo, foi unha unión de 
sindicatos . Tamén traballei de tallista, igual ata fixen eu o teu ataúde , Mauricio. Eime pasar un día.

-Farto: Non, non veñas está feito polvo.

-Gómez: Eu nacín en Ourense,  fun mestre e político comunista español.

-Farto: Que curioso !  Os meus avós eran tamén daquel lugar.

-Farto: Eu fun músico, era un artista , a pena foi  que morrín pronto , oitenta anos .

 -Villaverde: Aínda tes sorte , eu morrín aos cincuenta e dous anos executado.

-Gómez : Para sorte a que tes ti , eu morrín aos trinta e un, a garrote vil.

-Farto: Que é garrote vil ?

-Gómez: É un tipo de executación similar a forca , so que non te colgan , afogante 
cara atrás.

-Farto: Bueno , un pracer , volvo para o nicho.

-Villaverde : Eu tamén xa e tarde.

-Goméz: Eu vou seguir dando un paseo , a ver se descubro quen está enterrado nas tumbas próximas.

Diego López, Iris, Marcos