Era tarde . O sol marchaba e eu estaba metendo aos animais na casa . Sintia que algo non iba ben . Os cans aullaban como se fora morrer alguen . TOC! TOC! . De súpeto sonou porta , retunbou no teito de palla . Esa persoa viña con moita presa o iso parecia . Collin o abrigo de lana e abrin . Era o carteiro dicia que era dos britanicos e que é moi importante .
Boas amigos de Galaecia querialles comunicarlles
que mañá seredes atacados por nós . Buscade cobixo
porque voso pobo apartir do terciero sol sera noso. Good nigth .
Att : O rey britanico
Asusteime . Pensei que era unha desas típicas bromas de Xoán pero non porque vin quen non era a sua letra . Nin esa tinta pertenecia as que se venden aqui en Galaecia . Sain correndo e avisei a todo o mundo . Algúns tomaronme por tolo . Outros deciderón marchar e os trobadores e xograis foron ao castelo para buscar un sitio onde durmir a cambio de cantigas .
Era sobre o 2 sol . Eu non puiden dormir . Se tiña claro algo era que non ianme arrebatar o meu pobo tan facilmente . Busquei algúns veciños que quisieran unirse a min . Entrenamos co que puidimos , o ferreiro deixouno as súas espadas , algunha xente proporcionou escudos todo o pobo solidarizouse con nosco .
Chagou a hora . Estabamos dispostos a loitar . O chan empezou a temblar . Escoitabanse cabalos a galope . Apareceu un cabaleiro un tras outro .
Eran como 50 ... ou máis . Entre gritos votamos a correr cara eles .
En cuestión de minutos reducirón o seu número de cabaleiros . Entre eu , que iba coa lanza na que se celebran os xogos é Xoán coa espada perfectamente tallada , con punta de acero e mango de plata acabamos con 30 polo menos . Os outros que quedarón tirarón as súas armas ao chan . PUM! CEX! escoitabanse caer espadas , escudos...
Estabamos dubidosos un pobo como iste en ningures estivo en guerra .
Decidimos deixalos marchar por onde viñerón pero... non iban marchar asi coma se nada . Lles dixamos marchar pero con unha condicón . Que todo o camiño de volta tiñan que ir cantando unha cantiga que contara o que pasase . E asi marcharon cantando :
Iamos contra o pobo de valentes ,
pero de alo viña a mellor xente .
Iamos con mellores armas tomar
e ao rei de inglaterra
a derrota temos que contar
Somos fortes e con corazón ,
Si !somos de Galaecia noso señor.
Somos de aló, de onde tiñamos que marchar
e ao rei de inglaterra
a derrota temos que contar .
Boas amigos de Galaecia querialles comunicarlles
que mañá seredes atacados por nós . Buscade cobixo
porque voso pobo apartir do terciero sol sera noso. Good nigth .
Att : O rey britanico
Era sobre o 2 sol . Eu non puiden dormir . Se tiña claro algo era que non ianme arrebatar o meu pobo tan facilmente . Busquei algúns veciños que quisieran unirse a min . Entrenamos co que puidimos , o ferreiro deixouno as súas espadas , algunha xente proporcionou escudos todo o pobo solidarizouse con nosco .
Chagou a hora . Estabamos dispostos a loitar . O chan empezou a temblar . Escoitabanse cabalos a galope . Apareceu un cabaleiro un tras outro .
Eran como 50 ... ou máis . Entre gritos votamos a correr cara eles .
En cuestión de minutos reducirón o seu número de cabaleiros . Entre eu , que iba coa lanza na que se celebran os xogos é Xoán coa espada perfectamente tallada , con punta de acero e mango de plata acabamos con 30 polo menos . Os outros que quedarón tirarón as súas armas ao chan . PUM! CEX! escoitabanse caer espadas , escudos...
Estabamos dubidosos un pobo como iste en ningures estivo en guerra .
Decidimos deixalos marchar por onde viñerón pero... non iban marchar asi coma se nada . Lles dixamos marchar pero con unha condicón . Que todo o camiño de volta tiñan que ir cantando unha cantiga que contara o que pasase . E asi marcharon cantando :
Iamos contra o pobo de valentes ,
pero de alo viña a mellor xente .
Iamos con mellores armas tomar
e ao rei de inglaterra
a derrota temos que contar
Somos fortes e con corazón ,
Si !somos de Galaecia noso señor.
Somos de aló, de onde tiñamos que marchar
e ao rei de inglaterra
a derrota temos que contar .
